Ciekawostki o mrówkach – część 4
mar
26
Przykłady naturalnych gniazd mrówek, które zostały zalane od wewnątrz ciekłym aluminium. Gniazda zamieszczone na zdjęciach najpierw zalano, kolejno po zastygnięciu wykopano, a następnie obmyto je z resztek ziemi wodą.
Dzięki takiemu zabiegowi powstaje niesamowita rzeźba. Ukazuje ona wielką złożoność całej konstrukcji gniazda. Jednak patrząc z pespektywy mrówek, tego rodzaju eksperymentów nie powinno wykonywać się zbyt często, ze względu na szkody wyrządzane całym mrówczym koloniom.
Należą one do plemienia Attini w obrębie, którego występują 2 rodzaje: Atta (15 gatunków) oraz Acromyrmex (24 gatunki). Mrówki Atta wykazują wyższy stopień ewolucji od swych blisko spokrewnionych grzybiarek Acromyrmex, dlatego to głównie im poświęcony będzie dzisiejszy wpis.
Główną cechą charakteryzującą mrówki grzybiarki jest skomplikowany sposób hodowli i jedzenia grzybów. Większość z nich bardzo licznie zasiedla tropikalne części Ameryki Środkowej, Ameryki Południowej oraz Meksyku. Do uprawy swoich „grzybowych ogródków” używają przede wszystkim zmagazynowanych przez siebie świeżych liści.
W czasie ubiegłych wakacji podebrałem z natury okazałą kolonie mrówek z gatunku Myrmica rubra. Umieściłem ją w niewielkim pojemniku i niebawem zaniosłem do domu. Następnie położyłem pojemnik w bezpiecznym miejscu i zająłem się przygotowaniem nowego formikarium dla przyszłych lokatorów. W pewnej chwili przechadzając się po pokoju, usłyszałem dziwne dźwięki… Zacząłem zastanawiać się skąd one dobiegają. Spojrzałem na pojemnik, podniosłem go i przyłożyłem do ucha. Okazało się, że specyficzne „ćwierkanie” dochodziło z pudełka. Wówczas zacząłem analizować czy podczas podbierania mrówek nie znajdował się w ziemi jakiś gatunek chrząszczy bądź inne, przypadkowe stawonogi…
W czasie 100 milionów lat od kiedy mrówki rozwinęły się na naszej planecie, wykształciły zadziwiające umiejętności. Niektóre z nich mogą być dla nas niezwykle trudne do wyobrażenia. W kolejnych wpisach postaram się pewne przystosowania opisać i dokonać wyjaśnienia po co daną cechę "dziwne mrówki" wykształciły w toku swojej ewolucji.
Jestem przekonany, że o niektórych faktach dowiecie dopiero po przeczytaniu moich wpisów, dlatego zachęcam was do stałej lektury.
Na początek chciałbym przybliżyć wam mrówkę z rodzaju Odontomachus. Jej niezwykła umiejętność ukryta jest w jej narządów gębowych. Bowiem Odontomachus baurine zdumiewa błyskawiczną szybkością i siłą zamykania swoich żuwaczek. Jej uderzenie jest tak silne, że gdy robotnica uderza w twardą powierzchnię, wylatuje w powietrze na odległość dochodzącą do 40 centymetrów.
Ciekawostki o mrówkach to tematyka wpisów, która będzie stale pojawiała się na Myrmeblogu. Będzie to skondensowanie najciekawszych mrówczych informacji opublikowanych dotąd w literaturze i internecie.
Gatunek muchy pochodzący z Ameryki Południowej podąża za wędrującymi mrówkami ognistymi (Solenopsis invicta) i składa na nich jaja. Następnie z jaj wykluwają się larwy, które zaczynają zjadać mrówczy mózg. Mrówka, która padła ofiarą larw zaczyna błąkać się bez celu przez około 2 tygodnie, podczas gdy larwy pożerają jej mózg. Po upływie około miesiąca od złożenia jaj, głowa mrówki odpada i wylatuje z niej nowa mucha gotowa zaatakować kolejną mrówkę, co można zaobserwować na powyższym zdjęciu.
Ostatnie komentarze